Bazen pozitif bir zihinle de olmuyor. Öyle oyunlar oynuyor ki, ne sebebini sorgulayabilmek, ne de sonucunu kestirebilmek mümkün. Bitti dediğimiz andaki başlangıçlar, çok umutlu, yolunda olduğunu düşündüğümüz andaki düşüşler kadar yakınız hayata. Anlam veremediğimiz iniş çıkışlar yaşarken, bir taraftan da hem mutlu olmayı, hem de hayata tekrar tekrar sarılmayı başarabiliyorsak, yaşıyoruz.
Bazen amaçsız gibi gelen hayatımız, bazen o kadar önemli oluyor ki, saatler, dakikalar, saniyeler yetiyor bu gelgitleri yaşayabilmek için...
Tercihim her zaman pozitif düşünceden yana olsa da, bazen kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım, hayatın pozitif bir yanını yakalayabilmek bir o kadar zorlaşıyor. Oysa, ne güzel olurdu herşey iyi niyete bağlı olsa, insanlar her zaman gülümsese, kırgınlıklar olmasa, kavga, dövüş olmasa, çiçekler hiç solmasa, gökyüzü hep masmavi olsa, deniz usul usul dalgalansa, çocuklar mutlu olsa.....
Ama yaşıyoruz. Yaşarken bunların hepsini tadacağız ki yaşadığımızı anlayalım.
Bu mudur gerçek?
<script async src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({ google_ad_client: "ca-pub-6185428750872874", enable_page_level_ads: true }); </script>
Yoksa;
Hayat bir tiyatro, biz de bu hayatın figüranları mıyız?
Sırası gelen rolünü oynar ve gider.
Seyirci yok, çünkü seyirci hayatın kendisi.
Bir rolün var ama, ne olduğunu sen bile bilmiyorsun.
Replikler yazılmamış, oynanan oyun doğaçlama.
Zaman nefes!!!
Nefesin bittiğinde perde kapanır, oyunun da biter.
Üstelik alkış da yok.
Ne kadar basit görünüyor değil mi....
Oysa yaşarken ne kadar da zor!
Yaşadığın her an ne kadar uzunsa, yaşadığın ömür ise, dönüp baktığında bir an kadar kısa...
<script async src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({
google_ad_client: "ca-pub-6185428750872874",
enable_page_level_ads: true
});
</script>
Bir anlam yüklenmeli mi yaşanılan herşeye;
Yoksa yaşanması gerekiyormuş deyip bırakmalı mı;
Kayda değer birşeyler yaşayabilmek için uğraşmalı mı;
Yoksa nasılsa geldik gideceğiz deyip öylesine mi yaşamalı;
Gerçekten bir anlamı var mı bu hayata gelişimizin;
Bir görevimiz var mı;
Varlığımız birşeylere vesile olabilmek için mi;
Yoksa yalnızca hayatın herhangi bir yolcusu muyuz;
Aşk var mı aşk;
İki kişiyken daha mı anlamlı;
Çocuklarımızın olması bize bu hayattaki varlığımızla ilgili birşey katıyor mu;
Yoksa yalnızca bizden sonraki yolcunun bu hayata adım atabilmesi için hepimiz birer araç mıyız;
Hayat ne zor!!!
Bunların hiçbirinin cevabını bilemeden hayat gerçekten çok zor!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder